Summi triumphum regis
prosequamur laude,
Qui caeli, qui terrae regit sceptra
inferni iure domito,
Qui sese pro nobis redimendis
permagnum dedit pretium.
Huic nomen extat
[…]
conveniens Idithun:
Nam transilivit
omnes strenue montes
colliculosque Bethel.
Saltum de caelo dedit
[…]
in virginalem ventrem,
inde in pelagus saeculi.
Postquam illud suo
mitigavit potentatu,
tetras Flegetontis
assiliit tenebras.
Principis illius
[…]
disturbato imperio,
Maniplis plurimis
inde erutis, mundum
illustrat suo iubare
Captivitatemque
detentam inibi
victor duxit secum
Et redivivum iam
suis se praebuit
servis et amicis.
Denique saltum dederat
hodie maximum
[…]
[…]
nubes polosque
[…]
cursu praepeti transvolans.
Celebret ergo populus
hunc diem credulus,
cuius morbida
Idithun corpora
in semet ipso
altis sedibus caeli
invexit dei filius,
Et tremens iudicem
expectet affuturum,
ut duo angeli
fratres docuerunt:
Qui Iesus a vobis
assumptus est in caelum,
iterum veniet,
ut vidistis eum.
Iam Idithun nostrum
vocibus sedulis
omnes imploremus,
Ut a dextris patris
qui sedet, spiritum
mittat nobis sanctum,
In finem saeculi
ipse quoque semper
sit nobiscum.
